این روزها بارش مداوم برف در گوشه و کنار استانهای غرب و شمال کشور علی الخصوص مناطق ییلاقی و کوه های سر به فلک کشیده از سلسله جبال البرز نظیر سماموس و سرخ تله چهره ای زیبا به طبیعت جواهرده داده است.

http://www.shomalnews.com/photo/138683269517741153.jpg

عکس: وبلاگ عباس احمدی ماچیانی(امتداد)

استفاده از امکانات بالقوه و اجرای طرح های خرد و کَلان در بخش گردشگری طبیعت(اکوتوریسم) نیازمند همتی والا- برنامه ای مُنسجم و از پیش تعیین شده است که تنها در زیرسایه اعتبارات کافی استانی و آینده نگری مسئولین محترم  و دانش متخصصّان رقم می خورد.

حال اگر کارهای انجام شده بر اساس سلیقه شخصی بوده و صرفا برای کم کردن شکوه و شکایت ها به صورت بسیار جزئی-شتابزده و به دور از برنامه ریزی های مشخص در طرح انجام شود نه تنها مشکلی از مشکلات موجود نمی کاهد بلکه با تخریب منابع طبیعی و بافت سنتی جواهرده (خصوصا خانه های زگالی با پوشش چوبی لَت که سَمبُِل جواهرده می باشند) اهداف حاصل از روستای هدف گردشگری نیز تامین نخواهد شد. این کار به مثابه ترمیم آبروی شخص یا اشخاص دست اندرکار است که به کوری چشم می انجامد.

نگهداری- حفظ و احیای بافت های سنتی جواهرده نظیر مساجد و امامزاده ها- چشمه های آب شیرین و ... در حدود وظایف کدام ارگان است که فعالیت ادارات و نهادهای دیگر را زیرنظر گرفته و در زمان و مکان مناسب خود برای رفع ایرادات احتمالی در حین انجام کار اقدام نماید.

شاید اهالی شورای روستا با کمک همفکران خود و برخی از بومی های دلسوز نیز بخواهند در طرح بافت باارزش جواهرده و حفظ این میراث فرهنگی -معنوی شهرمان نقشی داشته باشند . تهیه زیرساخت هایی نظیر راه دسترسی مسافران و گردشگران به جواهرده از طریق گرسماسر و دوبانده کردن مسیر رامسر به جواهرده- تهیه امکانات مُکفی در بوستان ها و پارک های جنگلی بین راهی و در حومه جواهرده علاوه بر ایجاد سهولت در اسکان افراد غیر بومی با قیمتی عادلانه - احداث راه کنارگذر جواهرده و ایجاد پیست اسکی - تقویت بخش بهداشت و درمانگاه جواهرده جهت خدمت رسانی و .... برگی از کارهای کوچک اما با تمام و کمال  انجام نشده در جواهرده است . انجام کامل این کارها در توسعه جواهرده  اثرگذار بوده و لازم الاجراست ولی کافی نیست. 

بافت با ارزش جواهرده رامسر در معرض تهدید جدی است

منبع: وبلاگ قلم نواز  ( http://nooranoora.blogfa.com/post-379.aspx)

http://www.uploadax.com/images/98026175152318981929.jpg

دکتر امیرعلی حمیدیه در گفت و گو با خبرنگار ایسنا منطقه دانشگاه علوم پزشکی تهران در حاشیه کنفرانس یک روزه چالش های پیوند سلولهای بنیادی که در بیمارستان شریعتی برگزار شد، با بیان این مطلب که بیش از 3هزار داوطلب اهداكننده، عضو این بانك شده اند، افزود: راه اندازی بانك سلول های بنیادی در كشور كار بسیار دشواری بوده و اكنون كه این بانك فعالیت خود را آغاز كرده است نیاز به حمایت مسوولان و منابع مالی بیشتری دارد.

اطلاعات بیشتر در ادامه مطلب

منبع:ویکی پدیا\ و وب سایت گرکان انزلی
گردآورنده : هلن عزیزی

در زمانه ای نه چندان دور، چموش یا کفش و پای‌افزار تمام چرم ، مخصوص گیله مردان و روستاییان ‘بدون پاشنه’ و در انواع و اقسام مختلف مورد استفاده اغلب ساکنان گیلان بود . نوع متداول آن، دارای بند و تسمه‌های بلنداست که به ساق پا پیچیده می‌شود و نوع دیگر دارای تسمه و بند است، ولی همانند نوع بنددار، نوکی عقابی و برگشته دارد.در گذشته اکثر روستاییان، دامداران و کشاورزان گیلانی از چموش استفاده می‌کردند که با رواج کفش‌های ماشینی و انواع پای‌افزار لاستیکی و پارچه‌ای، امروزه استفاده از چموش بسیار کم شده، به طوری که اکنون این صنعت و هنر سنتی بیشتر جنبه تزیینی پیدا نموده است.

http://images.hamshahrionline.ir/images/upload/news/pose/8607/kafsh11-zr.jpg

چموش را غالبا از چرم ساده و بدون رنگ تهیه می‌کردند، اما اگر می‌خواستند که چرم را رنگ کنند، از رنگ گیاهی همچون رنگ پوست انار استفاده می‌شده است. چموش اصیل را از چرم دباغی شده ‘گاومیش برای مردان ‘ یا بز ‘برای زنان ‘می‌ساختند و به همین جهت در جاهایی که دوخت چموش متداول بود، تشکیلات دباغی و دباغخانه رو به راه و دباغخانه‌هایی در حوالی چموش‌ دوزان وجود داشت .کارگاه‌های دباغی که خود نیز از مشاغل قدیمی این منطقه، به خصوص صنایع دباغی ماسوله را تشکیل می‌داد، کارش تبدیل پوست گاو و گوسفند به چرم بود.

در گذشته نه چندان دور و قبل رواج شیوه های نوین عمل آوری چرم ، برای تهیه چرم مورد استفاده چموش ، پوست گاو و بز را به دباغخانه آورده، اول آن را نمک می‌زدند، بعد در آهک می‌خوابانیدند، سپس موی آن را بر می داشتند و آنگاه در آب انار ترش، پخته و در حوض می‌انداختند تا پوست رنگ بگیرد.بعد از آن چرم را روی تخت انداخته، لوله می‌کردند، سپس در آب فرو می‌کردند تا شوری آن برود، بعد در کنار هم آویزان می‌کردند تا هوا خورده و خشک بشود. بعد از این مرحله پوست را صاف نموده مجددا در آب می‌انداختند، آن وقت آن را روی تخت خوابانیده، آن را ‘شلفا’ (یک نوع ضربه زدن به پوست) می‌زدند و محصول به عمل آمده را تحویل چرم‌فروشان و کفاشان می‌دادند.

چاروق يا چارق،

كفش چرمي و پاي افزار دهقانان است كه بندها وتسمه هاي بلنددارد و بندهاي آن به ساق پا مي پيچد و اصطلاحاً به آن شم، پاتابه و پاليك گفته مي شود.

امروزه چاروق، كاربرد مصرفي خود را تا حدودي از دست داده و حالتي تزييني به خود گرفته به گونه اي كه زنان و دختران شهري از آن به عنوان كفش روفرشي استفاده مي كنند. نخ ابريشمي رنگي، نخ گلابتون، مخمل، پاشنه هاي چوبي، نوار زيگزاگ، چرم گاو و... از جمله موادي است كه در چاروق دوزي مورد استفاده قرار مي گيرد و گزن، سوزن، درفش، قلاب، چكش و مشته از ابزارهاي چاروق دوزي است كه مشابه ابزار كفاشي مي باشد.

چموش ها معمولا از جنس چرم گاومیش نسبت به رطوبت عایق بوده و در تمام طول سال نرم می مانند.

در گیوه دوزی ها(1) بیشتر از نخ قالی و سوزن کاری روی آن با نخ خای رنگی توسط زنان استفاده می شود.

در شهرستان رامسر و حومه

در شهرستان رامسر و ییلاقات اطراف آن چموش و چاروق بیشتر توسط تاجران قزوینی و طالقانی از طریق راه قزوین به اشکورات و جواهرده وارد می شد و در اختیار افراد قرار می گرفت.در سخت سر قدیم به چموش و یا چاروق " پاتاوِه" نیز می گفتند که با بندهایی(تسمه عریض پارچه ای) به دور ساق پا پیچیده شده و راه رفتن در اراضی شیب دار جنگلی و برف و گل و لای را برای افراد امکان پذیر می نمود.بعدها این واژه به پای افزار ( و یا پاوزار) تصحیف شد.سالها بعد گولِش(رزین لاستیکی) جای آن را گرفت و سپس با ورود کفش های امروزی کار چموش دوزی و چاروق دوزی به ورطه فراموشی سپرده شد و فقط جنبه تزیینی پیدا کرد.

http://images.hamshahrionline.ir/images/upload/news/pose/8607/kafsh10-zr.jpg

ابزار چموش دوزی

نظیر ابزار کفاشی بوده و بیشتر شامل سندان چوبی، درفش کفاشی، مُشته، تیغ، چکش و غیره می باشد.

پاپوش

امروزه در بیشتر مناطق ییلاقی غرب مازندران و گیلان از پاپوش در طرح های ساده و رنگی و با نقش های شاد و زنده استفاده می شود. پاپوش بیشتر از جنس نخ پشمی است که به دو صورت ساق کوتاه و ساق بلند با نخ هایی برای پیچیدن به دور ساق پا و اخیرأ از جنس نخ کاموا توسط زنان روستایی با قلاب بافته می شوند. در فصل زمستان به جای جوراب و روفرشی توسط مردان و زنان و بچه ها در اندازه های متفاوت تهیه شده و مورد استفاده زیادی دارند.

http://heavenn.persiangig.com/image/knit/patik/%D9%BE%D8%A7%D9%BE%D9%88%D8%B4%20%D8%B9%D8%B1%D9%88%D8%B3%DA%A9%DB%8C1.gif

گیوه نوعی پاپوش مخصوص مردان روستایی و از جمله صنایع دستی مناطقی از ایران است. تمامی مراحل تولید این پاپوش دستی است و مواد اولیه آن نخ قالی (که اصطلاحا تنه نامیده می شود) و ضایعات چرم است. رویه گیوه توسط زنان و توسط نوعی سوزن که جوالدوز خوانده می‌شود بافته می شود و قسمت کفی آن توسط مردان با استفاده از ابزاری که تخت نامیده می‌شود به اصطلاح آجیده می‌شود. در صورت لزوم رویه این پاپوش با استفاده از سیریش اندوده می شود تا در مزارع کشاورزی مانع نفوذ آب به درون آن شود.

http://edalat20.persiangig.com/P1210163.jpg

http://www.floralencounters.com/graphics/Seeds/herbs/Pennyroyal_Mentha_pulegium_flowers.jpg

کوت کوتی (خال واش) با نام علمی Mentha Pulegium L از خانواده (Labiatae  و    یکی از گیاهان دارویی در مراتع کوهستانی و با عطر و بوی نافذ می باشد. این گیاه عمدتاً در حاشیهٔ رودخانه‌ها، نهرها و آبگیرها مشاهده شده و علاوه بر این در مراتع نیز یافت مى‌شود. نسبت به شورى خاک مقاومت نسبتاً خوبى دارد ولى خاک‌هاى حاصلخیز را ترجیح مى‌دهد. این علف هرز کمتر در زمین‌هاى قابل کشت دیده مى‌شود.

ترکیبات شیمیایی

عرق کوت کوتی(عصاره روغنی آن) معروف است . این گیاه بیشتر شامل اسانس های pulegone, menthone, iso-menthone and neomenthone  در عصاره روغنی آن می باشد و در صورت مصرف زیاد برای کبد و شش ها  بسیار خطرناک هستند.

http://www.4shared.com/download/7MV5mx04/Picture_325.jpg

http://www.4shared.com/download/XD9mOk5V/Picture_316web.jpg

http://www.4shared.com/download/BgHShiHh/Picture_317WEB.jpg

http://www.4shared.com/download/UWsogCzh/Picture_388.jpg

عکس: محمد ولی تکاسی(شهریور 1392)

http://www.4shared.com/download/NRiV0XXI/Picture_303.jpg

عکس: محمد ولی تکاسی(شهریور 1392)

  پدر: دوگروز مَِررِه روز عجیبی با !

پدر: دیروز برای من روز عجیبی بود.

مادر: چی با مگِر؟

مادر: مگر چه بود؟

پسر: حتمأ تی بلیط بُرُنده بابا !! یا دستگاه خودپردازِه  یارانَه بَزِه!!

پسر: حتما بلیط شما برنده شد!! یا از دستگاه خودپرداز  یارانه گرفتی!!

پدر: نه. فقط همین قدر بُگوم من و تویَه رِه  اَمه آینده تأمین بابا!

پدر: نه. فقط همین قدر بگویم  برای من و تو آینده امان تامین شده است!!

مادر: "آب از دست تو نچکنِه"! "تی بالِ پوک بزنی تی مُشت وازا نوبونِه"! پولدارم وَکی هَندَه گدایِه! وِشنا پولدار.

مادر: آب از دست تو نمی چکد. دست تو را با پتک بزنی مشت تو باز نمی شود.پولدار هم بشوی باز هم گدا هستی! پولدار گرسنه(کنایه از دنائت ذاتی و خسیس نهاد بودن).

پدر: دوگروز جلسه دل مسیر کمربندی یَه وِگِردِنیم! اَمِه زمینشان قیمت پیدا کُردِن.

پدر: دیروز در جلسه مسیر کمربندی را عوض کردیم. زمینهای ما قیمت دار شدند.

پسر: کی یَه که شُمایِن. نبض عالم و آدم شِمِه دَس دارِه!

پسر: شما خیلی مهم شده اید. نبض انسانها در دستان شماست!

مادر: کاری نکن اُمِه نام سر زبانها دَکَه!. مردم اَمِره نفرین بوکونِن بگون " نام فِکت". دو روز دونیا ارزش ندارِه. مردوم اَمِرِه جِل جاو گاو مُثان بِجَوِن!

مادر: کاری نکن نام ما بر زیان ها بیافتد. مردم ما را نفرین کنند و بگویند " نامتان حذف شود= بمیرید". دو روز دنیا ارزش ندارد . مردم مثل گاوی که پارچه کهنه می خورد ما را بجوند(بدگویی کنند).

پسر:اینقدر فکر جمع کردن مال نُباش. آب اگر "بُدرو" نداشتِه بی ا پَندامه کانِه  اُمِه یِه جایَه وَنِه داسَدِنِه .ثروت بادآورده باد هم بارِه. کمی به عاقبت  خودت فکر بکن.

پسر: اینقدر فکر جمع کردن مال و ثروت نباش. آب اگر مسیر درست خود را پیدا نکند جایی جمع شده و ناگهان خرابی و ویرانی را به بار خواهد آورد.ثروت بادآورده را باد می برد. کمی به عاقبت کار خودت بیاندیش.

نتیجه اخلاقی:

ثروتی که بدون کار و تلاش به دست می آید توسط دیگران حیف و میل شده و عاقبت خوبی را برای افراد رقم نمی زند.

خلاصه داستان:

داستان دختریه که فکر میکنه یه عاشق واقعیه که به خاطر عشقش خیلی فداکاری میکنه. اون حتی میدونه که فداکاری هاش بیش تر حماقته تا فداکاری، ولی به خاطر عشقش نمیتونه بی خیال بشه. زندگی اون با ورود به دانشگاه جوری عوض میشه که هیچ وقت فکرشم نمی کرده....

http://www.booknama.com/wp-content/uploads/2013/07/khodahafez-228x350.jpg

lمنبع دریافت کتاب:

http://dl.booknama.com/Android/b%20hamishe%20salam%20b%20hamishe%20khodahafez_booknama.com.apk

password:   www.booknama.com