خدا کار مَن هَم دَکِت نِشَنه!.

محمد ولی تکاسی

mwtokasi@yahoo.com

وَچه از روز بُن جار هَمَدَرِه معلوم بونو چی­کاره!. سگ کی­یَه گلّه کی­یَه(گاو کی­یَه). خیلی به گوتِن پدر و مادر و اطرافیان نی­یَه. ایتِه چی وَکِتِم هَمچنین چیزی نیشناوُسوبام. هم خدا سَر کلاه بَنِه هم خلق خدا سَر!. اُن کل دونیایَه تِرِه بارِه پایَه آو نَزَه وِگَردَنه(کنایه: زرنگ و پالوانِه). اگر می­گَب گوش بوکونی تِرَرِه بهتره. بَنِه به حال خودَش باشَه. گذشت روزگار وِرِه دَرس دَنِه. دونیا دیرگیره اَمَّه شیره گیره!.پَرسال خانواده عروس خا اَندی دورو بوگوتِه با وِرِه کَلِوان گیتِن(کنایه: دعوا) خیلی جَر ماجَر بَکِشَن(کنایه: بحث کردن) !

 ای آدم، وَکِتِن شی نی­یَه. "هفت سال دُم سگِ قالب دابوستِن وازا کُردِن(بازکردن)، بِدَن هَندَه وَلِه". نزول­خواری­یَه از روز بُن پیغمبر هم نَهی بوکوردِه دَشتِه. پولَش بَرکِت نِدارِه. تا دونیا دونیا با، پول نزول­خواری راه ثِواب خرج نوبا.

چند هفته بعد، یِه دَفعه آو بِمَه کُلِّ وی دارایی­یَه بابُرده دِریا مَنِ بَزَه. از دار دونیا دِ هِچّی وِرَرِه نُمانِسِه.اِسِه وَنِه کاسه­ی گدایی دَسِه گیره بُوشَه ای خانه و اُخانه صَدقه جمعا کُنِه.

سر کوه سامان دِریایَه دَرن هَندَه مُردم مالِ دُمال موجَنِن. خدایا نَسل هر چی نزول­خواره و  نزول­دِه­­یَه از روی زمین وِگیر. نصف خلق آه نِدَرِن با ناله سودا بوکونِن، خوشتِه نان شبِ رَه مُختاجِن(مُحتاجند). نصف خلق از درد پُری وَزرِس دَرِن. نُدانِن پول بادآورده همرَه، چیکار بوکونِن! خدا کار مَن هَم دَکِت نِشَنه!. خدایا! تی خدایی یَه شکر، تی عِدالتِ شُکر!.