زبان گیلکی در استان گیلان، مشتمل بر سه لهجه بیه‌پسی (گیلان غربی در شرق سفید رود)، بیه‌پیشی (گیلان شرقی؛ بيه پيش در غرب سفید رود)، و گالشی (مناطق کوه نشین )می‌باشد.

مردم شمال غربی گیلان، به زبانی دیگر از خانواده گویش های كناره دریای مازندران که زبان

تالشی باشد تکلم می‌کنند.ولی در رامسر و حومه مردم به لهجه گیل مازی(مخلوطی از گیلانی و مازندرانی) تکلم می نمایند.لذا لهجه رامسری را می توان از گویش گیلکی و منتج از زبان فارسی دانست که ریشه در زبانهای باستانی (پهلوی و پارتی) دارد. 

با عرض سلام و تشکر
آقا نیمای عزیز
من با مراجعه به اسناد و مکتوبات تاریخی مطالب را بیان نموده ام . لازم است که متذکر شوم مطالب موجود در ویکی پدیا (با همه زبان ها) غیر تخصصی اند و همه آنها مثل مطالب نوشته شده در مجلات و روزنامه های کثیرالانتشار صحیح نمی باشند. شاید تقصیری نداشته باشید چون اطلاع رسانی در این موارد کمتر صورت گرفته است بهتر است در صورت نیاز به بخش آموزش زبان گیلکی (ده درس)در همین وبلاگ توجهی داشته و تفاوت گویش و لهجه را متوجه شوید. از طرفی زبان باید دارای دستور و قواعدی باشد که با سایر زبان ها فرق هایی دارند مثل زبان ترکی با فارسی ولی بهرحال از بذل توجه شما سپاسگزاری نموده و توجه شما را به بخش دیگری بنام آتوکل چی بگوته با و آداب و رسوم رامسر در وبلاگ رامسر شهر دریا و جنگل جلب می نمایم. منتظر پیشنهادات سازنده شما هستم.
محمد ولی تکاسی
همشهری عزیز اگر تونه بتاو اگر نوتونه یه کم بداو هروقت ماس گله سر بیشه کچه تود امرره.