اولی: کی یَه که تویَه! دِ با شاه هم فالوده نُخوارِه، تَقّی به توقی بُخوارده وَکتین آقثا بالا سر! اَمه ای همه درس بُخواندیم آخر عمری هِچی ندریم.نه جان نه مال.

اولی: که هستی که تویی(کنایه:به مقام و منصب رسیدی). دیگر با شاه هم فالوده نمی خوری. تقی به توقی خورد و شدید آقا بالاسر ما. ما این همه درس خواندیم هیچ چیزی نداریم. نه جان نه مال.

دومی: هیچم این طوری نی یَه. اَمِه خیلی زحمت بکشیم تا به این مقام و منصب برسِم.می دل مِرِه بکوشته می پشت مُردُمِه!

دومی: هیچ هم این طور نیست. ما خیلی زحمت کشیدیم تا به این مقام و منصب رسیدیم. دلم من را کشته و پشتم مردم را!

اولی: پول سر امام حسین(ع) بِبی یَه. پول بَنی مرده سر وَرِسَنه تِرِه بشکَن زَنه.

اولی: سر امام حسین (ع) را پول برید. پول را اگر سر مرده بگذاری بیدار می شود و بشکن می زند.

دومی: مو هرچی گونِم نَرِه تو گونه بدوش. والله بالله این طور نی یَه. یِه کهنه پالان بی یَرِم قسم بخوارم تا اَمِرِه دَس وگیری.

دومی: من هرچه می گویم نر است تو می گویی بدوش(کنایه: مرغ یک پا دارد). والله بالله این طوری نیست. یک پالان کهنه بیاورم و قسم بخورم تا تو از سر ما دست برداری.

اولی: پالان دوج هِچ وَخت خوشته خایه دَرزن نزنه.گالش نوگونه می ماست تَرشِه.

اولی: پالان دوز هیچ وقت به بیضه خود سوزن (جوالدوز) نمی زند.(کنایه:کسی به ضرر خود حرف نمی زند). گالش نمی گوید ماست من ترش است(کنایه: کسی به ضرر خود حرف نمی زند).

دومی: بعضی ها پول و پارتی همره به منصب برسی یَن ولی به پیر به پیغنبر راه ما از اونا جُدایَه! امه سختی خیلی بکشیم.

دومی: بعضی ها با پول و پارتی به مقام رسیدند. ولی به خدا به پیغمبر راه ما از آنها جداست.ما خیلی سختی کشیدیم.

اولی: خدا تی پَئر بیامرزه، تی مردگان روحِه شاد بوکونِه.اگر تی عمر دِل  یِه حرف راس بزه بی اونم هینِه.

اولی: خدا پدرت را بیامرزد. روح مردگان تو را شاد کند. اگر در عمرت  یک حرف راست زده باشی آن هم همین است.

دومی: خدا خودش دانه کی پَئر بیامرزه کی پَئر نیامرزه! به تی گوتِن یا می گوتِن نی یَه.او رب العالمینِ.

دومی: خدا خودش می داند پدر چه کسی را بیامرزد یا نیامرزد. به گفتن من یا تو نیست. او پرودگار جهانیان است.

اولی: خدا یکی یَه رسانه عرش اَعلا  یکی را هم رسانه کَر کوپا سر.

اولی: خدا یکی را به آسمان هفت مرتبه و بالا بالاها می رساند(ثروتمند) یکی را هم بالای خرمن برنج(فقیر).

دومی: خدا اَمه بد قَلفِه گه  اَمِرَرِه بِدَارِه. تو رِه به راه راست هدایت بوکونِه.

دومی : خدا بد قلب(با باطن بد) ما را برای ما نگهدارد. تو را به راه راست هدایت بکند.

نتیجه اخلاقی:

هیچ وقت ظاهر آدم ها را با باطن خود مقایسه نکنید.