منبع: http://www.andigari.com

گل بی مرگ(منطقه جواهرده و اشکورات)

نام علمی  : Helichrysum setosum

نام محلی: لِرو

*( با بومادران به رنگهای زرد و سفید اشتباه نشود.)

  https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/56/Helichrysum_moeserianum_2.jpg/330px-Helichrysum_moeserianum_2.jpg

بومادران  Helichrysum moeserianum

در پیشگاهِ گل

 میدان از آنِ شما

امّا

آغوشِ گل به روی شما بسته ست.

بر خاک

گل بود و

سبزه بود

وآهویی

مغموم در کنارِ چمنزار.

میدان از آنِ شما بود

امّا

گل ها از آنِ ما.

1

من با گلی به نام «لِ رو»

که در ولایتِ ما آن را

- گه گاه-

بر تاقچه می گذارند

یا دسته ای از آن را

به دیوار می آویزند

دیری ست آشنایم.

این گل

- که مثل دیگر گل ها-

با یک تلنگر

پرپر نمی شود

دارای ساقه ای ست

و گلبرگ های کوچک

با رنگِ زرد

برخی به رنگِ ارغوانی

با عطرِ ناشناس.

گل دیده ام بسی

در کوهسارهای دیلم گیلان

در ریگزارهای بلوچستان

امّا به مثلِ آن

هرگز ندیده ام.

دیر آشنای من

در آفتاب می ماند

تا بادهای پاییزی

از قله ها به دامنه رو آرند.

2

من با گلی دگر نیز

از دیرباز آشنایم

این گل، شقایق نعمانی ست

امّا من می خواهم آن را

- چون همولایتی هایم-

با نام «کاسه اشکنک»

بشناسم.

این گل

وقتی جدا شود از خاک

تابِ نسیم ملایم را هم

حتی ندارد

و بی درنگ

پژمرده می شود

امّا تمامِ کشتزارها را تسخیر کرده است

و دشت ها و دامنه ها را

با رنگِ خون

و لکّة سیاهی

بر دامن.

آسان به دست می آید و

آسان هم

از دست می رود

وابسته است

و بی خاک

یک لحظه زیستن نتواند.

3

اکنون که دو آشنای قدیمی من را شناختید

می گویم:

من اوّلی را بسیار دوست می دارم

چون کوچک است و خاکی

و مانندِ دانه ای نخودِ زردرنگ

بر ساقه ای قرار گرفته ست.

این گل

در لا به لای علف ها می روید

در پرت جای دامنه ها.

اهل حضور در همه جا نیست

بودن به جمع ساقه ها و علف ها را ترجیح می دهد

در جلگه های پَست نمی روید

مغرور و بی نیاز و سرافراز است

زین روی دوستش می دارم

زیرا که با هوای کوهستان

دمساز است.

 کاظم سادات اشکوری - بهمن 1388، تهران