مرد:خیال بوکوردم خرس کدخدایَه     دِ ندانستِم خرس گِه کوپایَم نی یَه!

مرد: خیال کردم خرس کدخدا است   دیگر نمی دانستم او کوهی از مدفوع هم نیست!

(کنایه: عدم توان فکری و دانش کافی فرد جهت مشورت گرفتن)

زن: خدا خر را شناخت شاخش نداد. اُشانه گونِن  " وِشنا پولدار"!

زن: خدا خر راشناخت و به او شاخ نداد( کنایه: عدم آزار و اذیت دیگران). به اینجور آدمها می گویند" پولدار گرسنه".

مرد:دو نیا دو چیز(هِچی) مُنُم ندارِه   یکی پول دَشتِن  یکی سلامتی دَشتِن! چون هر دو تَه همیشیک تِرَرِه نمانِن.

مرد:دو چیز(هیچ چیز) در دنیا نمی تواند مایه فخر و مباهات شود. یکی داشتن پول و یکی داشتن سلامتی. چون هردو هیچ وخت برای تو نمی مانند!

زن: نِشانه هم پول دشته بی هم سلامتی مثل دیگران!

زن: نمی توان هم پول داشت هم سلامتی مثل دیگران!

مرد: نه نِشانِه. اَمِه مُثان آدمَرِه  وختی دندان دارِه نان نِدارِه  وختی نان دارِه دُندان ندارِه.

مرد: نه نمی توان. برای آدمهایی مثل ما وقتی دندان داری نان نداری     وقتی نان داری دندان نداری!

زن: خدایا هر چی اَمِه هَمساده شان دارِن ویشترا کون  اَمِرَم هَدَه.

زن: خدایا هرچه همسایه های ما دارند بیشتر کن   به ما هم بده.

مرد: ناشکری و ناامیدی مَنفوره!  خدایَه قار گَرِه.

مرد: ناشکری و نا امید بودن بنده زشت است،  خدا  قهر می کند.

زن: خدا را هزار مرتبه شکر.

زن: خدا را هزار مرتبه شکر.

نتیجه اخلاقی:

قالی سر نیشتی کوب تری ره یاد دار

امسال سیری پار وشنی ره یاد دار

اسب زین سواری دوش چپی ره یاد دار

چکمه دپوشی لینگ تلی ره یاد دار

(امیر پازواری)