پدر: پسر بیدار شو. برو داخل آخور علف بریز. به گاو برس. مادرت مریض است. شیرش را بدوش بعدش هم برو مدرسه!

پسر: مَردکَه خر پولدار خوشتِه خوراک سگ رَه سیستم WiFi یا WiDi راه بی گَتِه از اونور دونیا یک دگمه زَنِه "پُِلا با دَس به آو" وی سگ رِه آماده بونو!

پسر: مرد خرپول  برای خوراک دادن سگش سیستم WiFi یا WiDi راه اندازی کرده .از آن طرف دنیا یک دگمه را می زند " همه چیز" برای سگش آماده می شود!

پدر: اَمِه سیستم بیستم نداریم. تو هم درس بخوان زحمت بکش وکِه  یکی هونو مُثان چی!

پدر: ما سیستم بیستم نداریم. تو هم درس بخوان و زحمت بکش بشو یکی مثل او!

پسر:اَلَن دِ عصر ارتباطاتِه. دیش و ماهوارَه. هر چی اراده بوکونی خبر دارِه!

پسر: الآن دیگر عصر ارتباطات است. صحبت دیش و ماهواره است. هرچه اراده بکنی خبر داری!

پدر: چَرِه نوگَنِه عصر هرج و مرج و دروغ پراکنی یَه. هر چی بخواهی از شیر مرغ تا جان آدمیزاده به خورد تو دَنِن تا بوگون فقط اَمه یَم دِ هِچ کی نی یَه!

پدر: چرا نمی گویی عصر هرج و مرج و دروغ پراکنی است. هر چه بخواهی از شیر مرغ تا جان آدمیزاد به خورد تو می دهند تا بگویند فقط ما هستیم و دیگر هیچ کس دیگری نیست!.

پسر: پَئر جان تو همیشیک اَمِرِه گوتِه  گول دونیا یَه نُخار .نیا به زرق و برق آن  نوکون .همیشیک سعی بوکون آدم خوبی باشی به مردم خدمت بوکونی.

پسر: پدرجان تو همیشه به ما می گفتی: گول دنیا را نخور. به زرق و برق آن نگاه نکن. همیشه سعی کن آدم خوبی باشی به مردم خدمت کنی.

نتیجه اخلاقی:

 " گوینده هر چی وی دل خَنِه گونِه   شنونده باید عاقل باشِه"

گوینده هرچه دلش می خواهد می گوید شنونده باید عاقل باشد.