http://up.98ia.com/images/e94byau8ub9ts9ad6zgb.jpg

رضا سکستانی

Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4 /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;}

http://up.98ia.com/images/873g5bjd575pjxhq2daj.jpg

میرزا کوچک خان جنگلی در جواهرده"

هوا هَلِه قار دَشتِه، کَرچِ ماه  هوایَه. ترمی کم کَمه هَمَه دِبا. تا نامحرمشانِ چَمِ کورا کونِه . تا حکومتی شان میرزا و وی رفاقشان نَنِن.

میرزا چهل نفر هَمرَه تا ییلاق جواهِردِه بِمابا.از دست دُشمن فِرار بُکردِبا. سه برارِگِه رَجه نیا بُکُردِه. سَر وِگردِنِه سُرخ تلَه کَش رِه. ولی افسوس .

 اندی ایجا اوجا بُکُردِه با دِ ندانسِه کوجار بوشَه.

دکتر حشمت وی راسِ بال با. بگوتِه بیشیم جاردَشت راه اورَه هم رودسر. در همین حین جواهر بِمَه میرزا روبرو بَسَّه بگوتِه:

میرزا میرزا گونِن تویَه!؟  

میرزا بگوتِه: آها مویَم فرمایشی دِشته؟

جواهر بگوتِه: مو جواهِرِم ایجه گَتَ تَم ، عالِم و آدِم هَمه مِرِه شینَسَ نِن میرزا

تی آدم شان جوردی محل مَن بَگِشتِن هرچی خوردنی با بُخواردِن اضافه هم بابُردن. ای مُردم یه لقمه حلال رِه صُبِه تا شوب کار کانِن زحمَت کَشَنِن.این اینصافِه؟

میرزا بگوتِه خا اِسِه اَمِه جی   چی خَنِه؟  

جواهر بگوتِه: فقط تی سِلامتی! مو ندانِم تو کی هِسه امه محل مَن چی کار دَرِه؟ فقط حق الناس نوکون.

میرزا خودشِه آدِم شانِ  بگوتِه هرچی بُخواردین  وی هَمرَه تمام و کَمال حیساب بوکونین.

مُردوم هاج و واج بِمانسِن. مردوم ندانسِن میرزا کیَه، چی کارَه.

"روس و انگلیس شان نوگذاشتِن تا مردوم بدانِن!!!!!"

ترجمه:

هوا هنوز می بارید، هوای کرچ ماه(شهریورماه) بود.کم کم مه  از راه می رسید تا چشم نامحرمان را کور کند تا حکومتی ها میرزا و یارانش را نبینند. میرزا به همراه چهل نفر تا ییلاق جواهرده آمده بود.از دست دشمن فرار کرده بود.به نوک قله سه برادر نگاه کرد.سرش را برگرداند به طرف قله سرخ تلِه. ولی افسوس. اینقدر اینجا و آنجا رفته بود دیگر نمی دانست به کجا برود.

دکتر حشمت دست راست او بود.گفت: برویم از راه جاردشت به رودسر .در همین هنگام جواهر آمد و روبروی میرزا ایستاد و گفت:

میرزا میرزا می گویند تو هستی؟

میرزا گفت: بله من هستم فرمایشی داشتی؟

جواهر گفت:من جواهر هستم.بزرگتر اینجا هستم. عالم و آدم همه من را می شناسند. میرزا! آدم های تو در داخل محله گشته و همه خوردنیها را خوردند و اضافه را هم بردند. این مردم برای یک لقمه حلال از صبح تا شب کار کرده و زحمت می کشند.آیا این انصاف است؟

میرزا گفت: خوب حالا از ما چه می خواهی؟

 جواهر گفت:فقط سلامتی تو. من نمی دانم تو کی هستی و در محله ما چه می کنی؟ فقط حق الناس نکن!

میرزا به نیروهایش گفت: هرچه خوردید با او حساب کنید.

مردم هاج و واج ماندند. مردم نمی دانستند میرزا کیست و چه کاره است؟

روس ها و انگلیس ها نگذاشتند تا مردم بدانند!!!!!!