از آداب کوهنوردی یکشنبه بیستم مرداد ۱۳۹۲ 7:58

داشتن سر گروه و یک نفر آشنا به مسیر  و کمک های  امدادی از ضروریات یک مجموعه کوهنوردی است . یک دل بودن و هماهنگ عمل کردن در طی مسیرهای پر پیچ و خم کوهستانی یا عمق جنگل های بکر و یا سراشیبی دره های بزرگ علاوه بر تقویت اراده از بروز خطرات جانی و سقوط پیشگیری می نماید.

اولین مرحله آمادگی هنگام حرکت در سرازیری این است که داخل پوتین جوراب ضخیم و نرم دیگری پوشیده و با بستن محکم بندکفش از حرکت اضافی پا در پوتین جلوگیری نماییم. مراحل چهار گانه حرکت در سرازیری :

1 - قدمهای برداشته شده در سرازیری می باید متعادل تر از قدمهایی باشد که تنها تحت تأثیر قوه جاذبه قرار می گیرد و بی اختیار برداشته می شود.

2 - پا در هر قدم با زانوی شکسته بر روی زمین قرار می گیرد و پاها مرتب و متواتر در کنار یکدیگر حرکت می نمایند. راه پیمایی در سرازیری هیچ کجا به اندازه راه پیمایی در سربالایی مشکل نیست ولی نباید شدت جراحات وارده را در سرازیری نادیده گرفت.

3 - در سرازیری است که خراشهای پوستی ایجاد می شود و مفصل زانوها جابجا شده مچ پا می پیچد، لذا سرعت راه پیمایی در سرازیری نباید خیلی بیشتر از سرعت سربالایی باشد.

4 - در سرازیری شخص باید گامهای خود را با اختیار و کنترل شده بردارد و به دلیل همین کنترل حرکت است که شخص باید به میزان سرعت خود دقت نماید. معروف است که کامیون با هر دنده ای که در سربالایی می رود حداکثر با یک دنده سبکتر از آن در سرازیری به آن توجه کند و همچنین به استراحت در سرازیری به همان اندازه استراحت در سربالایی اهمیت دهد.


منبع: http://www.payakooh.com/news.php?extend.149.4
نوشته شده توسط محمد ولی تکاسی  | لینک ثابت |