ترانه ها و واگویه ها مردم رامسر نشان از عشق و وفاداری به همسر و طبیعت زیبای شمال دارد که با بیانی ساده و روان سرگذشت زندگی این قوم در کناره ساحلی دریای خزر را به نمایش می گذارند.

هرچند که توسط نگارنده این وبلاگ که سالها سرگرم جمع آوری آنها می باشد راه اندازی و ایجاد واحد سمعی و بصری در انجمن اهل قلم شهرستان رامسر با ادله کافی جهت جمع آوری این نغمه ها و صدای خوانندگان -ترانه سرایان و شاعران ماندگار و امیری خوانان رامسر برای دبیر محترم آقای حسن رحیمیان ارسال شده است. تا خدا چه بخواهد !!!!!!!.

ترانه هایی نظیر:

تو آب اون دسی مو آب این دس

توبلند بالا  تی آبرو پیوست

تو بلند بالا می عاج گردن

هرکس دل بده ونه هونو باردن

ترجمه فارسی:

تو در آنطرف آب(رودخانه) هستی و من اینطرف آن

تو قد بلند و دارای ابروی پیوسته هستی

تو بلند قامت و دارای گردنی مثل عاج فیل هستی

دل به هر کسی دادی باید با او هم ازدواج کنی

 و..........................

مجموعه ترانه های رامسری که گیلمازی و یا گیلگالشی است آن چنان بسیار است که بخشی را در این جا نقل می کنم.

 این ها که به دو شکل کله سری و گهره سری خوانده می شود، مجموعه ترانه های عاشقانه ای است که بسیار زیبا و شیوا سروده شده است. مساله جالب در این اشعار آن است که همواره شاعر و سراینده ناشناس آن زنی است که درباره عشق خویش و یار خود که گاه از آن به نامزد تعبیر می کند سخن می گوید. این شاعر ناشناس همواره در تالار و بهار خواب ایستاده است و یار خویش در در باغ اطراف می بیند که در میان بوته های گزنه و خار ایستاده و یا در پس پرچین و یا درختی به او می نگرد. عدم دسترسی در این جا به خوبی نموده می شود. البته با توجه به فرهنگ پیشین مردم منطقه حتی رامسر که نامزد بازی را سخت می دانستند و شرایط دشواری برای دیدار دو عقد کرده حتی عروسی و گیشه شدن فراهم می آورند به نظر می رسد که مخاطب نامزد عقدی است که هر روز برای دیدار یار و همسر خویش ناچار بود که از پس پرچین او را ببیند. خودم بارها دیده ام و شنیده ام که شخصی برای نامزدبازی در میان گزنه ها افتاد و یا وابستگان دختر و همسر در دوره نامزدی وی را در گزنه ها و باغ ها تعقیب کرده اند. این دیدارها روزانه و شبانه شرایطی برای نامزدها فراهم می آورد که دلتنگی خویش را این گونه بر زبان آورند . در این جا بخشی از این ترانه ها رابرای اشنایی خوانندگان با ترجمه فارسی و برگردان دری می آورم. 
یار تازه
تلار جور بوشوم ، ای سر تا او سر
دسه دسمال بنم ، سرکه کله سر
بوشو یار بوگو، خاکآبه وی سر
تازه یار بگیتم ، تی سر سگ سر
ترجمه:
از این سر تا آن سر بالای تالار و بهار خواب رفتم 
دستمال دستی را روی در خم سرکه گذاشتم
برو به یارم بگو ، خاکروبه ها بر سرش باد 
من هم رفتم یاری دیگر گرفتم . برو سرت خود را همانند سگ بر سر بالین سگی دیگر بگذار که این اندازه بی وفا بودی.

دل خواه
تلار جور بوشوم، یه گولو بوخوندم 
سر جور بگیشم ، خودا دوخوندم 
خودا ! خودا! تو می دل خواه برسان 
اگه دلخواه نی یه ، مرگ برسان 

ترجمه :
بالای تالار و بهار خواب رفتم و در فضای باز آن یک گلو خواندم
آن گاه سرم را بالا گرفتم و خدا را خواندم 
خدایا خدایا تو دلخواه مرا به من برسان 
اگر دلخواه نیامد دیگر مرگ مرا برسان

درزن نازک
می یاره کو گردنه ؟ باغ و بولاغه
خو پا تمش زنه ، خانه چولاقه
ایلایی مو بوبام، درزن نازک 
تی پا تمش بکنم ، می جان نامزد
ترجمه :
یارم در کجا می گردد؟ در میان باغ و بولاغ
در این گردش باغ برای دیدن من که بر روی تالار ایستاده ام پایش را خار می خراید و در پایش می نشیند و دیگر توان آمدن به بیرون خانه را ندارد ؛ زیرا شل و چولاق شده است.
خدایا (الهی ) من سوزن نازکی شوم 
خار را از پایت بیرون کشم تا دوباره از خانه به باغ آیی ای نامزد مهربان من.

منبع:حسن منصوری وب سایت سماموس