1-تو اونجایی مو اینجا حافظم نیست         مگر مُلک شما یک کاغذم نیست

تو اینجا و من آنجا هستم و حفاظت و حامی ندارم  مگر در سرزمین شما یک کاغذ هم وجود ندارد

قلمدان دَس بگیر کاغذه بنویس             زودتر مِرِه هَدِه دل طاقتم نیست.

قلم به دست بگیر و کاغذ را بنویس        زودتر برایم بفرست که در دل طاقتی ندارم

2-تو اونجایی مو اینجا بی قرارِم            صبر و طاقت تو دارِه مُو ندارِم

تو انجا و من اینجا هستم و بی قرارم      صبر و طاقت تو را ندارم

قلمدان دس بگیر کاغذه بنویس            مگر شهر شما یک کاغذم نیست

قلم و قلمدان را به دست گرفته و کاغذ را بنویس  مگر در شهر شما یک کاغذ هم وجود ندارد.

3-چند وقت پیش امه محل عروسی با                همه جار سرخ گل سَر بکشی با

چند وقت پیش محله ماعروسی بود               گل سرخ در همه جا سبز شده بود(احتمالا شقایق)

هرکی خو دلخوایَه نابُرده ناجِه دارِه             هرکی خو دلخوایَه بابُردِه پادشایَه

هرکس به دلخواه خود نرسید آرزو دارد         هرکسی به داخواه خود رسید پادشاه است

4-مو خا تی اَرمان بامُردم                        همه شوب بِمَم تی بالِ سر بُخواتِم

من که از داغ فراقت از شدت غصه مردم    همه شب می آمدم و روی دست تو می خوابیدم

تی مار مِرِه یِه پَئه وَتِه فوخاتِه                 نمی دانم گناه مو چی با کوجو وروتِم!!

مادرت من را با چوب دنبال کرد              نمی دانم گناه من چه بود و به کجا فرار کرده ام!!

5-کیجا جان داکُردِه کَتان جامِه                  نوردَنِ شوب بِمَه مَردِگِه خانِه

دختر جان جامه کتان پوشیده ای               در شب ماه کامل به خانه شوهر آمدی

کیجا جان نگیر تو بیخودی بهانِه            ایجِه تا آو لَک هِزار سُخانِه

دختر جان تو الکی بهانه گیری نکن         از اینجا تا کنار آب(رودخانه) مردم هزار حرف می زنند.

دل من و دل من و دل من       تی هر دوبال واکن تی هر دو بال منزل من

تی هر دو بالِ واکُن تا من بُخوابِم       دیگر ناجَه نُمانِه بر دل من

و ....