مادر: شِمِه خانِه خدا آباده کونِه. تا بِِمِم یِه کلمه قرآن بُخوانیم برق دوروشتِه.

مادر: خانه اتان را خدا آباد کند. تا آمدیم یک کلمه قرآن بخوانیم برق رفت.

پسر: اَمِه گِل چراغ دل نفت دِنی یَه. بُشوم چراغ سوتکا بیارِم.

پسر: داخل چراغ گلی(با پارچه کهنه به جای فتیله کار می کند) ما نفت نیست می روم و چراغ زنبوری را می آورم.

مادر: تی خانه آوِدان. یِه نفت کِچَه هم دوگروز هنِه گیتی بی.

مادر: خانه تو آباد. یک چکه نفت هم که دیروز نخریدی!

پسر: اصلَن تقصیر ادیسونِه . امه زیندگی همه چاکُرده برقی. دِبار مَگِر مُردوم چُطور زیندگی کُردنابان.

پسر: همه تقصیرها گردن ادیسون است. همه زندگی ما را برقی کرد. در گذشته مگر مردم چطور زندگی می کردند.

مادر: دِبار یخچال و تلویزیون داو نابا تا بنیشِن سریال ثریا نیگا بوکونِن . فریزر دل نان بُخوارِن ، صبح اداره دل  دال چُرت بزِنِن .

مادر: در گذشته یخچال و تلویزیون نبود تا بشینند و سریال ثریا را تماشا کنند. نان داخل فریزر را بخورند و صبح در اداره چُرت بزنند.

برق بعد از گذشت دو ساعت وصل شد.

مادر: پسر جان چراغِ دُرزَدِن. لامپِ تَشا کُن(سُویا کُن).

مادر: پسرجان چراغ زنبوری را خاموش کن و کلید لامپ برق را بزن.

پسر:مار خبر داشتِه برق ادیسون کشف نوکورده با ادیسون لامپ کشف بوکورده با!!!!

پسر: مادر خبر داشتی برق را ادیسون کشف نکرده بود بلکه ادیسون لامپ را کشف کرده بود!!!!

مادر: چی فرقی کانِه مگر این ضرب المثل نیشنا وُسی بی

(نشنیده بودی):

 "به اسم عیسی به شکم موسی"