توجه:

با مجسمه شیر سنگی واقع در ابتدای جاده سلمل به فیل دم  و یا به اشتباه با سنگ بزرگ واقع در میدان پایین(جیری میدان =پودار پایین تر از مسجد آدینه ) در ییلاق جواهرده رامسر اشتباه نشود.

در قدیم عروس را سوار قاطر کرده و در کنار چشمه آبعلی در ابتدای دهستان ییلاق جواهرده به دست داماد می سپردند.عروس و داماد هم برای آنکه توسط اهالی بهتر دیده شوند بالای آن سنگ می نشستند.

داماد یک دستمال پراز نقل و سکه های ریز و درشت و یک نارنج، انار و یا سیب  در دست می گیرد و در ملاقات با عروس ،میوه را طوری می اندازد که از بالای سر عروس بگذرد.
در گیلان گاهی(به عنوان صدقه)مرغ پخته ای را لای نان می پیچد و آن را به طرف عروس می اندازد.(مردم پشت سر عروس آن را می گیرند) و آهسته  آهسته به عروس ,  نزدیک می شود و دستمال نقل و سکه را روی سر عروس(در هوا) می ریزد و می گذرد.

(گاهی نیز دست عروس را می گیرد و با خود به خانه می آورد).
در حیاط خانه داماد , مطرب می نوازد و یا درویش , آهنگ های شاد می خواند.آشپزها که معمولا زنان همسایه هستند رقص می کنند (کتره-ملاقه یعنی با کفگیر و ملاقه خورشتی) . روی سر عروس و داماد از هر طرف پول و نقل و برنج می ریزند, که سکه ها را بچه ها و زنان اطراف جمع می کنند.

*کتراه: آلتی است چوبی, از قاشق بزرگتر و با لبه پهن, برای کشیدن پلو از دیگ(شبیه کفگیر)
برای پختن پلو و خورشت عروسی در حیاط دیگ های بزرگ (مِرس لِیوی(دیگ بزرگ مسی) و درلهجه گیلانی تیئن = تیان) کار می گذارندو مسئولیت آشپزی و رساندن غذا , با زنان همسایه است. وقتی که عروس و داماد وارد خانه می شوند, این زنان کتره و ملاقه چوبی با آهنگ مخصوص روی هم می کوبند و با صدای ضرب آن به همراه کوبیدن روی سینی و یا تَشت , رقص و پایکوبی میکنند.