مراسم گهواره بستن کودک :

 رسم گهواره بستن (گاهره ونی)=گهره دابوستِن). کمی قبل و یا  بعد از تولد فرزند ،مادر عروس برای کودک لباس ،کمد ،اسباب بازی وتمام وسایل لازم برای پوشش و زندگی از بدو تولد تا 7سالگی را مهیّا می کند و به دختر ودامادش هدیه می کند.(واژه خارجی سیسمونی ) .به همراه یک گهواره چوبی  و (یا نی نی لالا). در روز سوم تولد فرزند همه خویشاوندان وآشنایان جمع می شوندو کودک را در گهواره می بندند و روی گهواره گردو می شکنند تا کودک درد دندان نگیرد و برای کودک دعا می کنند تا از زلزله ، رعد و برق ،طوفان و سرو صدای پدر و مادر نهراسد (1)ودر آخر اقوام و بستگان پول ،طلا وهدایایی به کودک میدهند . در شب پنجم تولد نیز پدر و مادر عروس به همه اقوام وبستگان  ولیمه می دهند .

1-آسمان صُدا بُکُردِ نُکُن ِبَتِرْسی؟ تِ پِرْ تِ مارِِِِِِِ ِهَمرَدوا بُکُرد٬ نُکُن ِبَتِرسی؟

آسمان صدا کرد نکند بترسی؟ پدرت با مادرت دعوا کرد نکند بترسی؟

کاربرد: باوربراین بود که با خواندن این لالایی برای نوزاد اورا برای دشواری های زندگی آماده می کنند.

همچنین ترانه هایی به نام گهره سری در رامسر و حومه مرسوم است که در مزارع برنج،  چای و باغات مرکبات برای خواب کردن بچه ها در گهواره چوبی و یا با استفاده از دو رشته طناب و پارچه (معمولا چادرشب و یا چادر) که به تنه درخت می بستند بچه ها را می خواباندند.در هنگام خواباندن نوزاد در زیر سرش یک جسم نوک تیز نظیر سوزن و چاقو و دعاهای دست نویس(آل دعا)قرار می دادند تا از شر جنیان در امان باشند.(اصطلاح آل زدن)

اصطلاح چله شوری :نیز بعد از گذشتن چهل روز مادر و نوزاد را استحمام کرده و اقوام برای دیدن نوزاد به داخل خانه می آمدند.