جنگلبان پاهایش را کنار آتش هیزم دراز کرد و مشغول بیرون آوردن جوراب ها از پاهای یخ زده اش شد. زیر لب ترانه رعنا گلی را زمزمه می کرد. چوپان نیز چای داغ درون کتری را به هم زده و با دو لیوان نه بسیار تمیز کنارش نشست و گفت:

امسال هوا یه ترس وره

باید از هوای امسال ترسید

جنگلبان: من دامان ورازشان هم تا بامسی پیش بمن

گرازهای من دامان تا نزدیک بامسی نیز آمدند.

*من دامان و بامسی از مناطق جنگلی بین راه رامسر به جواهرده هستند*.

چوپان: خدا امه جوانیه رحم بوکونه (با خنده)

خدا به جوانی ما رحم کند.

جنگلبان:ای روزا فلانی وچه شان  ایجار نده دنبال پلنگ گردنن

این روزها بچه های فلانی را ندیدی دنبال پلنگ می گردند

چوپان: پلنگ!!!!!!!!!! نه مو  ندیم

پلنگ!!!!!!!!!! نه من ندیدم

جنگلبان: یه گروه شکارچی از تهران بمن پلنگ شکار رره

یک گروه شکارچی از تهران برای شکار پلنگ آمده اند

چوپان: به حق چیزهای ندیده و نشنیده

جنگلبان: فلانی وچه شان شی ناسنه

بچه های فلانی را می شناسی

چوپان: آها-یه چاشت اوشان همره بخواردم

چوپان: بله-یک نهار با آنها خوردم

جنگلبان: پس ایمار له اگر بیده امره اطلاع بده

جنگلبان: اگر این دفعه آنها را دیدی به ما  اطلاع بده

چوپان: (به آهستگی گفت )  به همین خیال باش

زبانزد:

یه چاشت وی همره بخوارده خا

یک نهار با او خورده است که

کنایه: اثر همنشینی و رفت و آمد با افراد خلافکار

یادآوری: خره    خره دیم دابسی  همرنگ نوبونن ولی هم خو بونون

اگر خری را کنار خر دیگر ببندی همرنگ نمی شوند ولی هم خو (عادت) خواهند شد