در زمان گذشته در فصل زمستان سرمای زیادی وجود داشت که توام با ریزش برف و یخبندان برای مردم سختی و رنج زیادی به دلیل کمبود امکانات به ارمغان می آورد.

در منابع تاریخی آمده است دوره گرما و کار و تلاش فقط ۴ تا۵ ماه ولی دوره سرما در سال طولانی تر و به ۷ تا ۸ ماه در سال می رسید. لذا فصل کشت و کار و زحمت کشیدن و تلاش کردن کوتاه بود.

مردم اندوخته یکسال خود را می بایست در این فصل کوتاه جمع آوری می کردند . در طول دوره سرما جهت پرکردن اوقات فراغت مردم به برگزاری جشن های برداشت محصول -مسافرت به مناطق گرمتر و خواندن شاهنامه و حافظ و غیره روی می آوردند تا کمی بیشتر کنار هم باشند و برای حل مشکل دوستان و آشنایان خود پیشقدم گردند.

ورپ سی در لهجه گیلکی رامسری به بهمن که ویرانی و خسارت زیادی به همراه می آورد اطلاق می شد از طرفی به ماه بهمن نیز که همراه با برف و یخبندان بود نیز ورپ سی می گفتند.

در طی سالهای ۱۳۲۷-۱۳۳۷-۱۳۴۷ و غیره نیز برف سنگین و سرمای زیاد در شهرستان رامسر و

 حومه به کلیه درختان مرکبات و باغات و مزارع لطمات زیادی وارد کرد.  این واقعه در چکامه بلند ایلمیلی توسط زنده یاد سید     روحانی   نیز با زبان شعر بیان شده است.حتی چند بار بهمن در جواهرده مسجد آدینه را خراب کرد که بعدا توسط افراد ی نظیر شل شریف(جد بزرگ خاندان پور منصوری ) تعمیر و مرمت شد.

زبانزد:

بهمن تو را با خود برده !!!!!!!!(ببرد)

کنایه: برای کسی که زیاد احساس سرما کرده و می لرزد این زبانزد کاربرد دارد