مادر: کفرای ی ی ی ی ی ی (کبری ی ی ی ی ی )

دختر: چیه مره چیکار داره

مادر : عَز زا   بنیشت  باشو وَچه که کینِ بُشور دشت من سولبات که هِسه پیارش کانه

مادر: به عزایت بنشینم برو و کون بچه را بشور چون لخت و عور بوده و در بیرون خانه با صدای بلند گریه می کند.

دختر: بیَه بیشیم آب لک      اَندی تو چَره ری یَنِه ( یکی زنه وی سَره)

دختر: بیا برویم کنار رودخانه (جوی آب) توچقدر اجابت مزاج می کنی(یک ضربه به سر بچه می زند)

مادر: کفن داکُرده چَره وَچه گِه زَنه ( پسر بَگِ نِیه ) 

مادر:تو را من کفن بکنم چرا بچه را می زنی(پسرم عیبی ندارد).

دختر: می دس یخ بُکُردِه

دختر: دستم یخ کرد.

مادر: اَمه اندی فَل و فول دعا بخواندیم تا بعد از شیش تا کیجا خدا ای وچه گه امره هَدِه اِسِه قایدَرِه اونه بزنی

مادر: خدا وند با دعا و توسل زیاد بعد از شش تا دختر این پسر را به ما داد حالا شایسته است او را کتک بزنی.

دختر: ببخشید

مادر: مو همه شماها رِه دوس دَرِم یه دفعه سَرِه  بَنَم  بُشام فَهمِنین

مادر: من همه شماها را دوست دارم یک وقتی که مُردم و رفتم شما می فهمید.

ضرب المثل:

قدر ما را کِی بدانی           دست ناکِس در بُمانی