در گذشته ای نه چندان دور در جواهرده و سایر ییلاقات رامسر و اشکورات افرادی در جشن ها و مراسم آیینی به طناب بازی و راه رفتن روی طناب اقدام می کردند. این کار علاوه بر هنرنمایی و تفریح و سرگرمی بینندگان چون با هیجان و شور و شوق خاصی همراه بود همواره مورد توجه قرار می گرفت. فردی با کمک یک میله فلزی و یا چوب بلندی که در واقع وزن آن خیلی زیاد بود تا تعادل فرد را حفظ نماید بر روی طناب و در داخل سینی  و یا بدون آن بر روی طنابی که چندمتری از زمین فاصله داشت راه می رفت. در این میان یک میمون دست آموز و یا شاگرد فرد طناب باز با چوب کوچکی در روی زمین راه رفته و کلیه کارهای  طناب باز  را تقلید می نمود و سبب خنده و شادی تماشاگران می شد.

زبانزد:

این لاخوند باز شیطانه گه

او شاگرد و یا میمون طناب بازی است .

کنایه: از افراد زرنگ و باهوش و پرسر و صدا است که تقلید می کنند ولی دم به تله نمی دهند.