پَئر: وَچِه وَرِس باش مَتِرسه

پدر: پسر پاشو برو مدرسه

وَچه: پَئر جان دوگروز باغ من خیلی کوت و بات بکردیم یه کم  وَکِت نِیَم

پسر: پدر جان دیروز در باغ زیاد تلاش کردیم یه کمی خسته هستم

پَئر: بشو درس بخوان تا در آینده خوشترره کسی وَکی نه اَمِه مُثان عملِه

پدر: برو درس بخوان تا در آینده برای خودت کسی شده و مثل ما عمله (کارگر) نشوی

وَچه:مو نخانِم

پسر: من نمی خواهم

پَئر: تو نخانه تی دَس تی جیب مَن بشو مختاج هر کَس و ناکَس نباشی

پدر: تو مگر نمی خواهی دست تو در جیبت خودت باشد و محتاج افراد نااهل نشوی

وَچه: نه

پسر: نه

نتیجه:

پئر یه چو وکیته وره تول گیت و یه پوس وره بوک تینَه و هیته گوته تو آدم بشو نیِه

پدر چوبی برداشت و پسرش را دنبال کرده و کتک مفّصلی به او زد و می گفت تو آدم حسابی نمی شوی

ضرب المثل:

-خر چی دانه بهای زعفرانه پیر بز چی دانه بهای بابرانه  

خر بهای  زعفران و بز پیر ارزش منطقه پر سبزه و پر از علف بابران(باوران) را نمی دانند

هرچی زحمت بکشی هندی نان خواره

هرچی زحمت کشیده ای همانقدر نان می خوری

.