مردم از گذشته های دور به انرژی نهفته موجود در باد و آب پی برده بودند.در شهرستان رامسر و حومه در مناطق مختلف آب و هوایی در قشلاق و ییلاق آسیاب آبی وجود داشت. این آسیاب ها بر اساس اصول سنتی توسط نجارها و استاد کارهای ماهر آهنگر ساخته می شد و در مسیر رودخانه ها نصب شده و به کار گرفته می شد.آب به پره های چوبی و یا فلزی برخورد نموده و به کمک یک شافت(محور) نیرو به سنگ آسیاب منتقل می شد. گندم ها و موادی نظیر جو -برنج وغیره نیز در قسمتی از سنگ که دارای سوراخ بود ریخته می شد و از زیر سنگ به صورت آرد شده با سبوس بیرون می آمد.آسیابان نیز معمولا مردی میانسال و مومن بود و همه مردم به عدالت او  جهت تقسیم کارمزد و سهم مشتری از آرد ها ایمان داشتند. چنین فردی مسئولیت آرد کردن گندم ها را به عهده می گرفت.

جواهرده رامسر در گذشته به دلیل مناسب بودن خاک کشاورزی(یکی از علت های وجه تسمیه جواهرده)-وجود آب و نزولات جوی مناسب و زحمت کشاورزان مرکز مهمی در تولید گندم و کمی جو  منطقه جورده تنهجان بود و یک مرکز تجاری و شاهراهی برای تجار اطراف رودبار-قزوین و گیلان نیز محسوب می شد.

در جواهرده رامسر دو آسیاب آبی وجود داشت :

۱- آسیاب آبی در محل کمی پایین تر از آبشار دارالوداع که در حال حاضر ویلای زیبایی با یک پل کوچک بر روی رودخانه در آنجا خود نمایی می کند.

۲- آسیاب آبی  بر روی رودخانه در مسیر جاده خاکی از سلمل به فیل دم که جهت رسیدن به دریاچه قو می بایست از آن عبور نمود. هنوز آثاری از این آسیاب با کند و کاو در محل مورد نظر به دست می آید.