یک شعر با لهجه گیلکی رامسری یکشنبه هجدهم مهر ۱۳۸۹ 7:35

چَرِه لاخوندِ دوستی ما اَندی وِلِ                 تونیم پینیک بزنیم کَسَن ِ هَمرَه اَمِه دلِ

چرا طناب دوستی ما اینقدر شُل است         ما می توانیم دلهایمان را به هم پیوند دهیم

 

دِبار مُردوم  خیلی دل و دِماغ دَشتَن            زمین رِه ، مالَ رِه   اَندی کَسِن هَمرَه نِدَشتِن

مردم در گذشته  سرزنده  و شاد بودند        برای زمین و مال وثروت اینقدر با هم اختلاف نداشتد. 

نوشته شده توسط محمد ولی تکاسی  | لینک ثابت |